วันนี้ (20 มกราคม 2555) หวังว่าคงมี ใครบางคนรออ่านอยู่ วันนี้จะเขียนเรื่องอะไรดีน้า เพื่อนบางคนอาจจะมาเรียน แต่ไม่ได้สังเกตุ ความเปลี่ยนแปลงบางอย่างของสิ่งรอบข้าง ผู้เขียนเป็นผู้ที่ชอบสังเกตุ ชอบดูความเปลี่ยนแปลงของกลุ่ม เห็นบางเรื่องน่ารัก น่าจดจำ บางเรื่องเป็นประสพการณ์ชีวิต บางเรื่องเขียน
ออกมาไม่ได้ ก็เลยเขียนบันทึกไว้อ่านเตือนความจำ
ช่วงเช้าพวกเราเรียน จิตวิทยามวลชนกับการแก้ปัญหาความไม่สงบ เริ่มต้นด้วย ความขัดแย้งเกิดจากอะไร เกิดจาก ค่านิยมที่ต่างกัน การเปลี่ยนแปลงทางสังคม วัฒนธรรมที่ต่างกัน อุดมการณ์ที่ต่างกัน สังคมที่ต่างเผ่าต่างเชื้อชาติ ความตื่นตัวทางสังคม และอะไร อะไรอีกหลายอย่าง และเราต้องทำอย่างไรเพื่อหาข้อยุติ ความขัดแย้ง มีประเด็นจ่อหัวที่น่าสนใจว่า
"หากสามารถควบคุมจิตใจ หรือพฤติกรรมของคนได้ก็จะสามารถควบคุมได้ทั้งโลก" แล้วเราจะควบคุมจิตใจ และพฤติกรรมของคนได้อย่างไร รู้สึกว่ายาก แล้วข้อขัดแย้งของสจว 110 เวลาเราประชุมกลุ่มเราจะยุติได้อย่างไรหว่า แต่ที่ผ่านมาแอบสังเกตุเห็นข้อขัดแย้งยุติตามธรรมชาติ คือ ด้วยเหตุและผลในตัวของมันเอง ผู้เขียนอยู่กลุ่มชุมชน เริ่มแรกเห็นข้อขัดแย้งบางอย่างในกลุ่ม แรกแรก ก็เหมือนกับจะหนักหน่วงเอาการ ต่างคนต่างหาเหตุสนับสนุนข้อคิดเห็นของตนเองเต็มที แต่ช่วงหลังเริ่มสนับสนุนเหตุและผลในทิศทางเดียวกัน อันเนื่องมาจากนั้งประชุม มากกว่า 3 ชั่วโมง เริ่มเข้าใจประเด็นว่า พวกเรากำลังทำเรื่องเดียวกัน และเลือกเหตุและประเด็นที่ดีที่สุดและตรงที่สุด
ช่วงก่อนพักเบรค เกิดรู้สึกหิวน้ำเดินเข้าห้องเบรค ก็เจอความขัดแย้งโดยบังเอิญ ความขัดแย้งจากการแบ่งงาน หรือมอบหมายงาน อะไรสักอย่าง อยากจะบอกเพื่อนเพื่อนว่า ถ้าเราเหนื่อย ไม่ว่าจากเรื่องใด จากงาน จากความไม่สมหวังจากสิ่งที่เราคาดหวัง หรือจากที่เราต้องการให้เป็นเช่นนั้นแล้วไม่เป็น หรืออะไรอีกหลายหลายอย่าง ทำให้เราเหนื่อย หรือ ไม่สบอารมณ์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ลองพักดูก่อนไหม หรือลองทำใจให้มันเป็นเช่นนั้นเองก่อนดีไหม ไม่ต้องรีบเร่ง ไม่ต้องยอดเยี่ยมมาก จนกดดันพวกเรามาก อย่าจดจำอารมณ์ที่ไม่ดีต่อกัน ลืมมันซะ แล้วลองทบทวนใหม่ เราอาจจะหัวเราะในท่าทีของแต่ละคน ผู้เขียนยังขำตัวเองไม่หายทุกคืน บางทีก็แอบยิ้มคนเดียวเวลานึกถึงท่าทีของตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไป และขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน เพื่อน เพราะบอกได้เลยว่า เพื่อนเป็นผู้ที่เอาจริงเอาจังกับงานที่ได้รับมอบหมายมาก มิตรภาพที่ดี และความรักที่เรามีให้ต่อกันยังมีอีกหลายกิจกรรม
วิชานี้แอบสังเกตุ เพื่อนช่วงเช้ารู้สึกเหนื่อยจากเมื่อวาน ตัวรับค่อนข้างขาดประสิทธิภาพ อาจาร์ยก็สอนแต่ทฤษฎี ทั้งแบบนำเสนอก็เป็นตัวหนังสือล้วน ช่วงเบรค ลองใช้วิชาที่เรียนเข้าไปปจว อาจาร์ยดีกว่า ตามแนวทางที่ผู้เขียนถนัด (ไม่บอกว่าถนัดเรื่องใด ) ทำให้อาจาร์ยก็สดชื่น มีกำลังใจสอนต่อและใกล้เคียงเรื่องที่พวกเราควรเรียนรู้และสามารถนำไปใช้ได้ และเป็นการส่งสาร(สื่อสาร)อย่างหนึ่ง
ช่วงบ่าย มีการแถลงผลงานกลุ่ม เสียดายเข้าห้องเรียนช้าไปหน่อย แต่ทันการนำเสนอของกลุ่มผู้เขียน มิเสียแรงที่นั่งประชุมระดมสมองมากกว่า 3 ชั่วโมง พวกเราเริ่มเห็นเค้าร่างของงานมากขึ้น
พี่แดง ขอบคุณที่ทักทาย และถามไถ่ว่าเป็นอย่างไร สบายดีคะกำลังใจเข็มแข็ง
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แวะเยี่ยมติชมทักทายกันบ้าง