พวกเราถึงมาเลเซีย ก็น่าจะเย็นแล้ว ระหว่างทางบ้านเมืองของมาเลเซียก็เป็นป่าเขาเหมือนของเรา แต่ของมาเลเซียบังคับและควบคุมความเร็วที่ 80-90กิโลเมตรต่อชั่วโมง นั่งรถไปก็มีอาการเซ็งไป บ้างเล็กน้อย ฝนก็ตกพรำพรำ นึกถึงเมืองระนองจับใจ เห็นเฟรินใบมะขามก็เหมือนพื้นที่ปักษ์ใต้ของเรา เรามีโอกาสได้แวะเมืองมะละกา สวยงามมาก เพราะสไตร์บ้านเรือนเป็นโปรเตกิส เหมือนระนอง นั้งรถสามล้อชมเมืองก็เพลิดเพลินดี ขากลับก็เดินกลับมาที่เดิม เพราะรถบัสที่ไปรับโดนตำรวจไล่
ถึงกัวลาลัมเปอร์ อาหารค่ำพอดี เข้าที่พัก ระหว่างทางก็ชะโงกทัวร์ดูปิโตนัส ตึกแฝดสูงของมาเลเซีย และกลับเข้าที่พัก เหนื่อยมาก ไม่ออกไปไหนชะโงกทัวร์ดูบ้านเมืองของมาเลเซียทางหน้าต่าง
ตื่นเช้ารีบตื่นมารับประทานอาหารเช้า แล้วต้องรีบไปสถานทูตไทยเพื่อฟังคำบรรยาย ถึงสถานทูตฟังคำบรรยายดีมาก แต่ผู้พูดดูจะมีอารมณ์เล็กน้อยตอนเล่าเรื่องโดนทุบรถเอากระเป๋าสตางค์ เพราะไปแจ้งความแล้วไม่ได้รับการติดตามดูแล พวกเราก็ฟังแล้วก็รู้สึกไม่ค่อยดี จากนั้นพวกเราก็ได้ไปถ่ายรูปอีกครั้งที่ตึกแฝด ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของนักท่องเที่ยว (โดยการยัดเยียดของไกด์) เพราะคิดไม่ออกว่าน่าสนใจตรงไหน และวิวสวยอย่างไร หรือถ้าใครไปเที่ยวแล้วต้องถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกก็ไม่รู้ได้
 |  |
อาหารเที่ยงนำเสนอ หมูย่างเจนกิสข่าน กะทะใหญ่ ก็อร่อยดี แต่สงสัยเป็นร้านเด็กเด็กเยอะมาก กินอิ่มก็เดินลงมา เจอเรื่องเศร้าอีกเรื่อง อาจาร์ยหน่อยของเราโดนกระชากกระเป๋าตังค์
ไหนไหนก็ไหน วิจาร์ณอาจาร์ยหน่อยของเราซะเลย รูปหล่อพอประมาณ ปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างเคร่งครัดสมชายชาติทหาร บางครั้งจะรู้สึกอักเสบอยู่บ้าง แต่ตะกอนใจใสสะอาด รุ่งเช้าก็มาทำหน้าที่ต่อไปด้วยสติปัญญาและไหวพริบ พร้อมสมาธิที่มีตลอดเวลาที่อาจาร์ยหน่อยเดินเข้าในห้องนักศึกษาประมาณว่า อาจาร์ยผู้คุ้มกฎนักศึกษา แต่ดูสายตาไม่มีแววกังวล สั่งตามคำสั่งทุกคนต้องปฏิบัติตาม อยากรู้จังเกิดปีอะไร เป็นปีชงของปีนี้หรือเปล่า ถ้ามะโรงละแน่แล้ว
น้ำไหลไปแล้วไม่ไหลทวน ชีวิตเราไม่มีหวน ไม่กลับทวนเหมือนเก่า ทำนายได้ว่า ไอ้ขโมยมันคงไม่คืนของให้เราแล้ว แต่สิ่งที่ได้กลับมาเต็มเหนี่ยวคือประสพการณ์ต่างแดนที่หาไม่ได้อีกแล้ว และอย่างไรก็ตามพวกเรานักศึกษาสจว 110 ยังเอาใจช่วยอาจาร์ยเสมอ และรักอาจาร์ยมากขึ้น
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แวะเยี่ยมติชมทักทายกันบ้าง