วันนี้ 12 มกราคม 2555 วันนี้พวกเราถูกกำหนดให้ทำงานตั้งแต่ 8 โมงเช้า รวมกลุ่มระดมสมอง ทำงานตามที่อาจาร์ยมอบหมาย ในวิชาการปฏิบัติการจิตวิทยา โดยมีกรณีศึกษา เกี่ยวกับการก่อความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยแบ่งความรับผิดชอบเป็น 3 กลุ่ม และให้ดำเนินการวางแผนการปฎิบัติการจิตวิทยา จากนั้นให้ทำการนำเสนอผลงานของแต่ละกลุ่ม
ทุกคนถูกดึงศักยภาพทางด้านความคิด ออกมาอย่างเต็มที่ โดยมีกรอบรูปแบบของแนวทางการปฏิบัติการจิตวิทยา ตามที่อาจาร์ยสอน ผู้เขียนมีโอกาสได้เห็นวิธีคิดที่หลากหลายของเพื่อนเพื่อน วิธีการสรุปแนวคิดของเพื่อนหลายหลายคน ตามแนววิธีกรอบการทำงานเดิมของแต่ละหน่วยงาน จากพื้นฐานข้อมูลด้วยวิธีคิดการทำงานเดิม กว่าจะรวบรวมสังเคราะห์เป็นข้อมูลสุดท้าย เล่นเอาเหงื่อแตกทั้งกลุ่ม บางทีถกแถลงเหมือนจะเอาเป็นเอาตาย แต่พอได้ข้อมูลมาก็หัวเราะแจ่มใส
อย่างไรก็ตามผู้เขียนแอบแวบคิดไปถึง เครื่องมือคุณภาพ ที่ใช้สังเคราะห์ข้อมูล ถ้านักศึกษาทุกคนมีโอกาสได้เรียนรู้เครี่องมือคุณภาพในการสังเคราะห์ข้อมูล ในวิธีเดียวกัน รูปแบบเดียวกัน การสังเคราะห์ข้อมูลน่าจะง่าย และ ข้อมูลที่ได้อาจจะแม่นยำมากขึ้น
จากนั้นก็ นำเสนอ แต่ละกลุ่มแสดงศักยภาพของแต่ละกลุ่มอย่างเต็มที่ แต่ก็ยังมีงง มึนมึนบ้างเพราะเป็นเรื่องไกลตัว (เรื่องใกล้ตัวคืองานประจำ) ทั้งห้องค่อนข้างเครียดเอาจริงเอาจัง กับปัญหาข้างหน้า แต่ก็จบลงด้วยดี พร้อมเตรียมทำงานของจริง ในการปฏิบัติการจิตวิทยา ที่รังสิต
ภาคบ่าย เริ่มกิจกรรมรับน้อง โดยรุ่นพี่สจว 109 ชื่อนี้ตรึงใจตลอดไป
ก่อนกิจกรรมจริงเริ่ม รุ่นพี่ก็จะเล่าประสพการณ์ให้น้องน้องฟัง ว่าระหว่างเรียนรุ่นพี่บริหารทั้งการเรียน การทำกิจกรรม การวางแผนการเงินของรุ่น รวมทั้งการดูแลความเป็นอยู่ของรุ่นอย่างไรให้เพื่อนเพื่อนมีความสุขกินดีอยู่ดี อิ่มจังตังค์จ่ายน้อย และงานวิชาการซึ่งต้องวางแผนให้เป็นงานวิชาการที่โดดเด่น เป็นผลงานของรุ่น และ สร้างชื่อเสียงให้กับสถาบันจิตวิทยาความมั่นคงของเรา ซึ่งเป็นประโยชน์สำหรับพวกเรามาก สจวแต่ละรุ่นจะรักกันมาก และเครือข่ายของสจวแข็งมาก
จากนั้นกดดันอีกนิด สำหรับงานวิชาการ สำหรับรุ่นพี่ สจว 109 โมเดลน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งมีโอกาสทูลเกล้านำเสนอต่อ สมเด็จพระเทพรัตนสุดา ถือเป็นเกียรติประวัติ แก่สถาบันจิตวิทยาความมั่นคงมาก และคาดหวังว่าสจว 110 รุ่นน้องต้องทำโมเดลที่ดีขึ้นกว่า รุ่นพี่สจว 109
นาทีระทึกเริ่มแล้ว รุ่นพี่ สจว109 จะรับน้องพวกเรายังไงเนี่ย ตื่นเต้น จะไม่ตื่นเต้นได้ไง สำหรับผู้เขียนกิจกรรมรับน้องผ่านมาตั้ง 30 กว่าปีแล้ว ไม่เคยเป็นน้องให้ใครรับเลย ดูอาการพวกเราก็ 55555 พวกเราทุกคน ได้รับมาร์คสำหรับปิดตาคนละอัน ให้พวกเราใส่ปิดตาและเอามือเกาะหลังเพื่อนเดินตามกันเป็นแถว ระหว่างเดินทางก็ได้ยินเสียงเป็นลูกโป่งแตกบ้าง เสียงขัดสีอะไรสักอย่าง ด้านล่างก็นิ่มนิ่ม เดินบางทีก็เจอลูกโป่ง เป็นที่สนุกสนานของพี่พี่ แต่ใจหายใจคว่ำของรุ่นน้อง เดินได้สักระยะรุ่นพี่ ก็จัดแถว ให้พวกเรานั่งลง ห้องเงียบบรรยากาศเย็นสบาย
จากนั้นเสียงกล่อมทำนองเสนาะก็ดังขึ้น เมื่อเสียงจบลง ทุกคนถูกสั่งให้เปิดตา ขอขอบพระคุณรุ่นพี่ 109 จริงจริงและจากใจ ความผูกพัน ความเป็นพี่น้องแน่นแฟ้นมากขึ้น จากภาพด้านหน้าที่ผู้เขียนเห็น บายศรีอลังกาห์ สวยงามมากตั้งอยู่หน้าพวกเรา นักจัดทำบายศรีระดับชาติ ชินกร ไกรลาศ ศิลปินแห่งชาติ บรรยากาศงานบายศรีสู่ขวัญ ขลังยิ่งหนัก เมื่อเริ่มพิธี ด้วยพลังใจ พลังความคิด และยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด คือพลังความรักที่มีต่อสถาบันของรุ่นพี่ สจว 109 จากนั้นก็มีการผูกข้อมือโดยอาจารย์ของสถาบันจิตวิทยา เมื่อเสร็จพิธีจากงานบายศรีสู่ขวัญ ก็มาถึงงานเลี้ยง
งานเลี้ยงวันนี้ มีสจวรุ่นพี่หลายรุ่นมาร่วมงาน รุ่นสจว53 เป็นรุ่นอาวุโสที่สุด และมีอีกหลายรุ่นมากมาย เช่น 108 ,107, 106 อีกหลายรุ่นมาร่วมรับน้อง โดยมีสจว109 เป็นเจ้าภาพ ขอบอกว่าอลังการอีกแล้ว อาหาร เครื่องดื่ม จัดเต็ม จนรุ่นน้องเริ่มคิดว่า รับน้องรุ่น 111 จะทำได้ดีกว่านี้หรือเปล่า พวกเราสนุกสนานเสียงดังมากไปหน่อยทำเอารุ่นพี่ ตระหนกไปหมด แม้รุ่นพี่ร้องเพลงก็ยังไปช่วยร้อง อาจาร์ยร้องเพลงก็ยังคิดช่วยร้อง อยากกระซิบบอกสจว 110 ว่าเราจะมี Thank day หรือเปล่า หรือรุ่นพี่จะตกกะใจไม่กล้ามา เพราะน้องเสียงดังแถมรวมตัวแน่นเหลือเกิน ลืมไปว่าคืนนี้พี่สจว 109 ท่านเป็นเจ้าภาพ ท่านต้องแสดงบทบาทของท่านได้เต็มที่ แต่น้องสจว 110 เพิ่งเรียนปจว ผ่านไปแวบแวบ เลยปจวรุ่นพี่ รวมทั้งอาจาร์ยเสียเลยคืนนี้ ต้องขออภัยพี่พี่ทุกคนนะคะ แต่อยากจะบอกว่า น้องสจว110 อยากแสดงให้พี่เห็นว่า พวกเรารักรุ่นพี่สจว109คะ
นอกจากนี้รุ่นพี่แต่ละรุ่นก็แสดงความีน้ำใจกับรุ่นน้อง ด้วยการมอบสิ่งของไว้สำหรับน้องน้องเพื่อใช้ในระหว่างการศึกษา ทั้งห้องอบอวลด้วยความรักระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้อง ด้วยการมอบกุหลาบให้กัน แอบเห็นผู้สังเกตุการณ์ มองพวกเราด้วยสายตางวยงง มันอะไรกันสจว 110 แปลงกายเป็นเด็กอายุ 14-15ปี แต่เรียนให้ทราบพวกเราทำตามบทบาทหน้าที่ และด้วยความรักในหน้าที่จริงจริง ในห้องประชุมระดมสมองพวกเราจะเป็นพวกถกแถลง เอาจริงเอาจังกับการสังเคราะห์ข้อมูลและวางแผน แต่คืนนี้เรามีบทบาทเป็นน้องใหม่ ที่สดใส เฟรชชี่ ต้องแรง งานรับน้องคืนนี้เป็นความทรงจำที่ดีของสจว 110
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แวะเยี่ยมติชมทักทายกันบ้าง